Die uitdagings
verbonde aan die keuse van aftree-inkomste opsies in lewende annuïteitsplanne
Deur Daniel R
Wessels
Eienaars van lewende annuïteitsplanne, d.w.s.
persone wat die minimum aftreeouderdom van 55 jaar bereik het en vanuit hul
aftreefondse afgetree het, het jaarliks die keuse om hul inkomstevlakke vir die
komende twaalf maande te hersien. Op daardie stadium word die afgetredene die
opsie gebied om sy bestaande inkomste vanuit die plan in randterme te handhaaf
of aan te pas by veranderende behoeftes – solank die gekose inkomste tussen die
minimum van 2.5% en maksimum 17.5% van die kapitaalwaarde van die plan is by
hersieningsdatum. ‘n Alternatiewe
moontlikheid is om slegs die inkomste-keuse in terme van ‘n gekose persentasie
te maak – bv. indien die inkomste die afgelope jaar 5% van kapitaalwaarde was,
kan bloot by die 5% keuse vir die nuwe jaar gehou word. Dit beteken dat die
nuwe inkomste herbereken sal word op hersieningsdatum en kan natuurlik baie
meer of minder wees as vantevore omrede die opbrengs van die
beleggingsportefeulje van die lewende annuïteit ‘n direkte invloed op die
herberekende inkomste sal hê.
Watter een van hierdie metodes gebruik gaan word
om die inkomste vir die nuwe jaar te hersien,
kan ‘n bepalende rol speel of die aftreeplan oor die langer termyn volhoubaar
sal wees, m.a.w. die vermoë van die plan om in die inkomstebehoeftes van die
afgetredene oor die lang termyn te kan voorsien.
Byvoorbeeld, vergelyk die volgende twee uitkomste.
In die eerste geval, verkies die afgetredene om ‘n vaste persentasie
keuse (5%) elke jaar te maak. Die toekomstige groei in inkomste is direk
onderhewig aan die onderliggende groei
van die beleggingsportefeulje – dit kan dus baie meer of minder as die
amptelike inflasiekoers wees, tipies die koers waarteen inkomste behoort te groei.
Die gevolg is dat inkomste oor tyd redelik volatiel in vergeleke met die inflasiekoers
groei, maar die inherente voordeel hiervan is dat die kapitaalwaardes van die
plan oor tyd redelik beskerm sal word (bloot omdat inkomste na afloop van swak
opbrengsperiodes dienooreenkomstig afwaarts aangepas sal word).
In die tweede geval kies die afgetredene ‘n
vaste randbedrag wat jaarliks daarna met die heersende inflasiekoers aangepas
word. Dit het tot gevolg dat inkomste
direk in lyn met inflasie beweeg, maar die kapitaalwaardes van die plan mag
vinniger daal omrede beleggingsopbrengste volatiel van aard is en nie elke jaar
‘n styging van inkomste met inflasie noodwendig kan onderhou nie. In hierdie
geval is die gekose inkomste nie onderhewig aan die onderliggende groei van die
beleggingsportefeulje nie.
Ter illustrasie, vergelyk die twee onderstaande
tabelle waar die effek van elke metode aangetoon word.
Opsie 1: Kies ‘n vaste persentasie onttrekking
Period
|
Value at
review date
|
Income
percentage
|
Rand
amount
|
Portfolio
return over past 12 months
|
Closing
value
|
Inflation
over past 12 months
|
Increase
in income
|
Review 1
|
3,000,000
|
5.0%
|
150,000
|
20%
|
3,420,000
|
||
Review 2
|
3,420,000
|
5.0%
|
171,000
|
-5%
|
3,086,550
|
6%
|
14%
|
Review 3
|
3,086,550
|
5.0%
|
154,328
|
12%
|
3,284,089
|
7%
|
-10%
|
Review 4
|
3,284,089
|
5.0%
|
164,204
|
7%
|
3,338,277
|
4%
|
6%
|
Review 5
|
3,338,277
|
5.0%
|
166,914
|
14%
|
3,615,354
|
6%
|
2%
|
Opsie 2: Verhoog die randbedrag by elke hersiening
met die inflasiekoers
Period
|
Value at
review date
|
Income percentage
|
Rand amount
|
Portfolio
return over past 12 months
|
Closing
value
|
Inflation
over past 12 months
|
Increase
in income
|
Review 1
|
3,000,000
|
5.0%
|
150,000
|
20%
|
3,420,000
|
||
Review 2
|
3,420,000
|
4.6%
|
159,000
|
-5%
|
3,097,950
|
6%
|
6%
|
Review 3
|
3,097,950
|
5.5%
|
170,130
|
12%
|
3,279,158
|
7%
|
7%
|
Review 4
|
3,279,158
|
5.4%
|
176,935
|
7%
|
3,319,379
|
4%
|
4%
|
Review 5
|
3,319,379
|
5.7%
|
187,551
|
14%
|
3,570,283
|
6%
|
6%
|
Dus, watter een van hierdie metodes is die mees
geskikte om die volhoubaarheid van die lewende annuïteitsplan oor die
langtermyn te verseker? Hier verwys ek spesifiek na twee hoof oogmerke van ‘n
lewende annuïteitsplan, nl. die vermoë van die plan om aan die
inkomstebehoefte van die afgetredene oor die langtermyn te kan voorsien, en
tweedens, tot watter mate word die kapitaalwaarde van die plan beskerm. Nie
albei oogmerke is ewe belangrik nie, dit word eintlik deur jou persoonlike
finansiële doelwitte en situasie beïnvloed, maar alle ander dinge gelyk, is die
voldoende inkomstelewering van die plan oor tyd waarskynlik die belangrikste
oogmerk.
Ek kan bostaande numeriese voorbeelde uitbrei om
die effek op kapitaal en inkomstelewering van die plan aan te toon.[1]
Vergelyk die twee onderstaande grafieke.
Source: DRW
Investment Research
Met “kapitaalverlies” verwys ek na die
waarskynlikheid dat die plan met die verloop van ‘n langdurige aftreetydperk, sê, 30
jaar, minder kapitaal gaan oorhou as waarmee begin is. Uit die aard van die
saak, hoe hoër die aanvanklike onttrekkingskoers (7% en meer),
hoe groter is die waarskynlikheid dat kapitaalwaardes onderkant die
aanvangswaardes gaan daal of uitgeput sal raak.
Tweedens, die “vaste persentasie”-metode bied aansienlike beter
kapitaalbeskerming as die “inflasie-aangepaste, vaste inkomste” metode.
Source: DRW
Investment Research
Tweedens, met “inkomsteverlies” word verwys na die
onvermoë van die plan om oor die langtermyn inflasie-aangepaste inkomste te
verseker wat minstens in reële terme ( die uitwerking van inflasie word in ag
geneem) ooreenstem met die inkomste tydens aanvang van die plan.[2]
Anders gestel, tot watter mate kan die plan daarin slaag om reële inkomste oor
die langtermyn op te lewer.
In hierdie geval, slaag die “inflasie-aangepaste, vaste
inkomste” metode beter daarin as met die “vaste persentasie” metode. Byvoorbeeld,
met ‘n aanvanklike onttrekking, gelykstaande aan 5% van die kapitaalwaarde, en
jaarlikse inflasie-aanpassing daarna, is die waarskynlikheid ongeveer 50% dat
die plan nie daarin sou slaag om reële inkomste oor die langtermyn (30 jaar) op
te lewer nie. Die “vaste persentasie”
metode, vaar egter nog swakker en sou die waarskynlikheid meer as 70% wees dat
dit nie reële inkomste oor die langtermyn kan bewerkstellig nie.
Dus, gegewe die bostaande bevindings en dat die
lewering van reële inkomste meestal die primêre oogmerk van die lewende annuïteitsplan
behoort te wees, behoort voorkeur aan die “inflasie-aangepaste vaste inkomste”
metode gegee te word. Nogtans, die groot dilemma hiermee is dat die jaarlikse
inflasie-aanpassings sonder inagneming van die onderliggende portefeuljegroei
plaasvind. Derhalwe word eerder ‘n hibriede benadering tussen hierdie twee
metodes voorgestel wat poog om die beste voordele van beide metodes te benut.
In die praktyk kom dit daarop neer dat die
“inflasie-aangepaste vaste inkomste” metode behoort gevolg te word, maar
boonste grense of plafonne (“ceiling rates”) word op die maksimum onttrekking
per jaar gestel (ongeag die amptelike maksimum vlak van 17.5%). Dit wil sê,
indien die “normale” inkomste-aanpassing hierdie plafon sou oorskry, moet ‘n
verhoging slegs tot daardie vlak wat gelykstaande aan die plafonkoers is,
aangebring word.
Byvoorbeeld, gestel die volgende verwagte
lewensduur/aftreetydperk is van toepassing, dan word ‘n plafonkoers
(persentasie van kapitaal) daargestel:
Verwagte
lewensduurte (jare)
|
Plafonkoers
(persentasie van kapitaal)
|
30
|
6.5%
|
25
|
7%
|
20
|
7.5%
|
15
|
8.5%
|
10
|
10%
|
Indien hierdie benadering gevolg word, sal die
resultate, in vergeleke met die twee bestaande metodes, soos volg lyk:
Waarskynlikheid dat gebeurtenis sal plaasvind:
Uitkoms
|
“Hibriede” benadering
|
“Vaste
persentasie”
|
“Vaste
inkomste”
|
“Kapitaalverlies”
|
27%
|
1%
|
44%
|
“Inkomsteverlies”
|
50%
|
73%
|
49%
|
Source: DRW Investment Research
Dus, hierdie “hibriede” benadering lewer oor die
algemeen meer bevredigende uitkomste as die uitkomste van elke metode op sy eie.
Natuurlik is dit nog nie ‘n volmaakte oplossing wat 100% sukses van die plan
sal waarborg nie (behalwe as jou
aanvanklike onttrekking minder as 4% per jaar is of die plafonkoerse in hierdie
voorbeeld laer gestel word), maar dit is alreeds ‘n groot verbetering op die
bestaande praktyke wat gevolg word.
[1] Ek
verkry ‘n waarskynlikheidsverdeling deur middel van veelvuldige simulasie-resultate
(moontlike uitkomste), maar vir die doeleindes van hierdie artikel word die
tegniese besonderhede nie hier verskaf nie. Die volledige artikel is op
aanvraag beskikbaar by http://www.indexinvestor.co.za/index_files/Retirement_Drawdown.htm
[2] Hoeveel
is R1,000 vandag oor 30 jaar werd? Met ‘n inflasiekoers van 6% per jaar oor die
volgende 30 jaar, is R1,000 vandag die ekwivalent van R5,740 oor dertig jaar.